bananensoep en brokkenpap
Blijf op de hoogte en volg Diana
17 Februari 2015 | Tanzania, Zanzibar Island
Hallo Allemaal,
Ik nam me voor om elke week mijn blog bij te werken maar ik merk dat dat toch tegenvalt. Ik heb weer een hoop beleeft tot nu toe. Waar zal ik beginnen…..
Onze eerste 3 nachtdiensten op de verloskamer zitten er op. Het was erg heftig. Gelijk in de eerste paar uur hadden we een overleden kind. We konden hier maar heel even bij stil staan want nog geen 10 minuten later stonden er 8 vrouwen (tegelijk) op het punt van bevallen. Ik heb dit nog nooit gezien. Ik heb in deze 3 nachten 10 bevallingen zelf gedaan en nog een paar geassisteerd. Het is erg schrijnend hoe ze hier met de vrouwen om gaan. Ik zal jullie de gruwel hiervan besparen.
Voor de ramptoeristen onder jullie zal ik het nog wel eens komen vertellen ;)
Wat ik wel het vermelden waard vind is dat wij hier niet in mee gaan. Wij zijn lief voor de mensen en proberen iedereen een kans te geven. Zo hebben we zelfs 2 kindjes kunnen redden van de dood in onze nachten. Dat was erg fijn. De opluchting van de vrouwen als je komt vertellen dat alles goed is met de baby is zo veel waard als je hier bent. Dan weet je weer waarom je dit doet.
Om te vermijden dat ik alleen maar verhalen vertel over de verloskamers heb ik gezorgd dat we verdwaald waren vorige week. We gingen even een wandelingetje maken. We wonen vlakbij de hoofdweg en we wilden eens kijken of er hier nog iets te beleven viel. Na een klein kwartiertje lopen kwamen we bij een winkelcentrum. Hier hebben we eens iets anders dan water gedronken, en ik moet zeggen, het was heerlijk. Hoe blij je kunt zijn met een smoothie!
Ok, het paradijs momentje was voorbij en we moesten terug naar huis. Ik met mijn perfecte richtingsgevoel (heb ik van mijn moeder ;) ) vond dat we een andere weg terug moesten nemen. Na een rioleringsput overgesprongen te zijn en een paar sloten en zandpaatjes verder, kwamen we erachter dat we verdwaald waren. Handig als je de taal niet zo goed spreekt. Het was hilarisch. We wonen vlakbij de KFC, maar niemand kent dat hier. Had ik dan toch de straatnaam moeten onthouden waar ik woon? Oeps!
Na een uur in het niets gewandeld te hebben had ik eindelijk een herkenningspunt… Ik was blij en wilde zeggen: “zie je nu wel dat ik de weg wist”. Maar het bleek het winkelcentrum te zijn waar we vandaan vertrokken waren. Gelukkig nog net voor het donker thuis :D.
Ook zijn we dit weekend naar Zanzibar gegaan. Dit is het paradijs op aarde (zie foto’s). Het was heerlijk om na 2 weken eens lekker te douchen en iets anders te eten dan bonensoep en brokkenpap. Ik vond het leuk om niks vooraf te boeken en er gewoon heen te gaan. Er was nog een Deens meisje die met ons mee wilde, dit was super gezellig. Op de boot kwamen we erachter dat er een muziekfestival gaande was in Zanzibar en dat de meeste hostels en hotels volgeboekt waren (wist ik veel!). Dat was al weer een goed begin van ons weekend. Maar ach, geen paniek, we komen er wel.
Eenmaal van de 2-uur-durende-misselijkmakende bootreis bekomen, moesten we taxichauffeurs en andere geldaftroggers van ons afslaan om überhaupt iets te gaan zoeken om te kunnen slapen. Toen kwamen we onze vriend “eddy” tegen. Elke gids hier in de stad heet Eddy. Het gekke is dat hun echte naam allemaal Mohammed is. Maargoed hij heeft ons naar ons verblijf gebracht. Het was absoluut niet luxe maar er was een soort van douche, dus ik was al blij. We hebben wat gewandeld in de stad en hebben daar op de foodmarket gegeten. Hier bereiden ze eten op straat. Misschien niet geheel hygiënisch maar het was zooo super lekker. Lekkere lokale vis en kreeft op. Heerlijk!
De dag erna zijn we naar het noorden vertrokken om een dagje aan het strand te vertoeven. Toen waren we echt in het paradijs. We sliepen op het strand in een soort bungalowtje/hostel. Het mooiste strand wat ik ooit gezien heb. Heerlijk en helder water. We hebben daar gesnorkeld op zee en tropische vissen en koraal gezien. Was echt super!
Na een heerlijk avondje op het strand met andere vrijwillegers en een super slechte nacht omdat mijn bed stuk was, moesten we weer naar huis. De reis naar de boot zaten we in een oud busje wat van ellende bijna uit elkaar viel. De boot was ook geen pretje deze keer met heel veel golven en misselijkmakende geuren van degene die naast je zit (of ikzelf).
Het voelde toch weer als thuiskomen toen we zagen dat onze mama op ons aan het wachten was en ons vroeg hoe het geweest was.
Weer even omschakelen naar de bananensoep en bonenprut maar ik kan er weer even tegenaan.
Letterlijk: gaan met die banaan!
Ik nam me voor om elke week mijn blog bij te werken maar ik merk dat dat toch tegenvalt. Ik heb weer een hoop beleeft tot nu toe. Waar zal ik beginnen…..
Onze eerste 3 nachtdiensten op de verloskamer zitten er op. Het was erg heftig. Gelijk in de eerste paar uur hadden we een overleden kind. We konden hier maar heel even bij stil staan want nog geen 10 minuten later stonden er 8 vrouwen (tegelijk) op het punt van bevallen. Ik heb dit nog nooit gezien. Ik heb in deze 3 nachten 10 bevallingen zelf gedaan en nog een paar geassisteerd. Het is erg schrijnend hoe ze hier met de vrouwen om gaan. Ik zal jullie de gruwel hiervan besparen.
Voor de ramptoeristen onder jullie zal ik het nog wel eens komen vertellen ;)
Wat ik wel het vermelden waard vind is dat wij hier niet in mee gaan. Wij zijn lief voor de mensen en proberen iedereen een kans te geven. Zo hebben we zelfs 2 kindjes kunnen redden van de dood in onze nachten. Dat was erg fijn. De opluchting van de vrouwen als je komt vertellen dat alles goed is met de baby is zo veel waard als je hier bent. Dan weet je weer waarom je dit doet.
Om te vermijden dat ik alleen maar verhalen vertel over de verloskamers heb ik gezorgd dat we verdwaald waren vorige week. We gingen even een wandelingetje maken. We wonen vlakbij de hoofdweg en we wilden eens kijken of er hier nog iets te beleven viel. Na een klein kwartiertje lopen kwamen we bij een winkelcentrum. Hier hebben we eens iets anders dan water gedronken, en ik moet zeggen, het was heerlijk. Hoe blij je kunt zijn met een smoothie!
Ok, het paradijs momentje was voorbij en we moesten terug naar huis. Ik met mijn perfecte richtingsgevoel (heb ik van mijn moeder ;) ) vond dat we een andere weg terug moesten nemen. Na een rioleringsput overgesprongen te zijn en een paar sloten en zandpaatjes verder, kwamen we erachter dat we verdwaald waren. Handig als je de taal niet zo goed spreekt. Het was hilarisch. We wonen vlakbij de KFC, maar niemand kent dat hier. Had ik dan toch de straatnaam moeten onthouden waar ik woon? Oeps!
Na een uur in het niets gewandeld te hebben had ik eindelijk een herkenningspunt… Ik was blij en wilde zeggen: “zie je nu wel dat ik de weg wist”. Maar het bleek het winkelcentrum te zijn waar we vandaan vertrokken waren. Gelukkig nog net voor het donker thuis :D.
Ook zijn we dit weekend naar Zanzibar gegaan. Dit is het paradijs op aarde (zie foto’s). Het was heerlijk om na 2 weken eens lekker te douchen en iets anders te eten dan bonensoep en brokkenpap. Ik vond het leuk om niks vooraf te boeken en er gewoon heen te gaan. Er was nog een Deens meisje die met ons mee wilde, dit was super gezellig. Op de boot kwamen we erachter dat er een muziekfestival gaande was in Zanzibar en dat de meeste hostels en hotels volgeboekt waren (wist ik veel!). Dat was al weer een goed begin van ons weekend. Maar ach, geen paniek, we komen er wel.
Eenmaal van de 2-uur-durende-misselijkmakende bootreis bekomen, moesten we taxichauffeurs en andere geldaftroggers van ons afslaan om überhaupt iets te gaan zoeken om te kunnen slapen. Toen kwamen we onze vriend “eddy” tegen. Elke gids hier in de stad heet Eddy. Het gekke is dat hun echte naam allemaal Mohammed is. Maargoed hij heeft ons naar ons verblijf gebracht. Het was absoluut niet luxe maar er was een soort van douche, dus ik was al blij. We hebben wat gewandeld in de stad en hebben daar op de foodmarket gegeten. Hier bereiden ze eten op straat. Misschien niet geheel hygiënisch maar het was zooo super lekker. Lekkere lokale vis en kreeft op. Heerlijk!
De dag erna zijn we naar het noorden vertrokken om een dagje aan het strand te vertoeven. Toen waren we echt in het paradijs. We sliepen op het strand in een soort bungalowtje/hostel. Het mooiste strand wat ik ooit gezien heb. Heerlijk en helder water. We hebben daar gesnorkeld op zee en tropische vissen en koraal gezien. Was echt super!
Na een heerlijk avondje op het strand met andere vrijwillegers en een super slechte nacht omdat mijn bed stuk was, moesten we weer naar huis. De reis naar de boot zaten we in een oud busje wat van ellende bijna uit elkaar viel. De boot was ook geen pretje deze keer met heel veel golven en misselijkmakende geuren van degene die naast je zit (of ikzelf).
Het voelde toch weer als thuiskomen toen we zagen dat onze mama op ons aan het wachten was en ons vroeg hoe het geweest was.
Weer even omschakelen naar de bananensoep en bonenprut maar ik kan er weer even tegenaan.
Letterlijk: gaan met die banaan!
-
17 Februari 2015 - 10:52
Beppie:
Je maakt daar aardig wat mee, wel afwisselend. Fijn dat jullie voor die moeders iets kunnen betekenen. Leuk om je avonturen te lezen. Groetjes Beppie -
17 Februari 2015 - 16:15
Dini Van Der Made:
Wij vinden altijd de weg terug!! ingebouwde tomtom .
las bij ilvy dat jullie ook wel eens frietjes eten dat moet raar zijn
en een appel een soort roos is ,
leuk jullie avonturen te lezen .
Liefs je mamsie
-
18 Februari 2015 - 12:27
Janneke De Vries:
Leuk om jouw verhalen te lezen!!! Dat bonensoepje is vast erg voedzaam : )! Veel plezier en succes daar!!
Groetjes, Janneke de Vries -
05 Maart 2015 - 10:33
Riet Vergouwe:
Hallo Diana. Ik heb doorgekregen hoe ik jouw verslagen kan lezen en ik geniet!! Het zal niet altijd koek en ei zijn, maar uit ondervinding spreek ik, dat het toch geweldig om dit mee te maken. Het is of ik weer in de Congo(Zai're) ben. Worden de babies daar ook blank geboren, met een bruin teintje ?
Ik neem diep mijn petje af voor je en kijk met belangstelling naar het volgende verslag uit.
Trouwens, ik vind je een kei in het verslagen schrijven!!! Groetjes, Riet vergouwe -
05 Maart 2015 - 10:33
Riet Vergouwe:
Hallo Diana. Ik heb doorgekregen hoe ik jouw verslagen kan lezen en ik geniet!! Het zal niet altijd koek en ei zijn, maar uit ondervinding spreek ik, dat het toch geweldig om dit mee te maken. Het is of ik weer in de Congo(Zai're) ben. Worden de babies daar ook blank geboren, met een bruin teintje ?
Ik neem diep mijn petje af voor je en kijk met belangstelling naar het volgende verslag uit.
Trouwens, ik vind je een kei in het verslagen schrijven!!! Groetjes, Riet vergouwe
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
