Met de billen bloot!!!

De laatste 3 nachten in het ziekenhuis zitten er op. Het was een grote chaos. Maar we hebben toch wel veel gelachen. Zo lag er een vrouw die hele gekke geluiden maakte tijdens de bevalling. Soms klonk het alsof ze heel hard moest lachen (hihihieieiej) of als een heks (gna gna gna) en zelfs de aap kwam er op een gegeven moment bij kijken (oehoehoehoeaaaa). Hilarisch! Maargoed deze mevrouw was ook niet helemaal 100% volgens ons. Omdat zij praktisch de enige vrouw was die er lag besloten Ilvy en ik om de bloedspetters en poepklonters maar eens van de gordijnen af te wassen. Dit was een hels karwei aangezien dit nooit gedaan wordt. Terwijl de zusters weer heerlijk achter de toog beland waren begonnen wij te werken, met het enige geluid van die mevrouw op de achtergrond. Ze riep af en toe ook nursy nursy. Ze wilde dat er iemand kwam. Toen zag ze dat ilvy daar in de buurt aan het dweilen was. Ze riep weer: nursy nursy!! Waarop Ilvy antwoord: Sorry mama ik ben alleen van de housekeeping. Ik bescheurde het op dat moment. Uiteindelijk heb ik haar bevalling gedaan en werd er na een korte reanimatie een gezonde zoon geboren.
Vervolgens hadden we nog zo’n apart gevalletje. Die vrouw zelf was niks mis mee. Het was de staff die zo raar deed. Ze wilde mevr. niet helpen en zeiden zelfs tegen ons dat ze gevaarlijk was. Ik dacht nog: hoe kan een zwangere vrouw nou gevaarlijk zijn? Afijn mevrouw werd getreiterd tot en met en ze wilde zelfs haar telefoon afpakken. Gewoon om haar te pesten. Verschrikkelijk! Toen liep mevrouw naar buiten en ik moest haar terug gaan halen. Onderweg vertelde ze me dat ze naar huis wilde. Ik begreep dit volkomen en raadde haar aan om naar een ander ziekenhuis te gaan waar ze wel normaal behandeld werd. Toen ze haar spullen gepakt had om weg te gaan werd ze tegen gehouden door een zuster die in de deuropening stond. Ze mocht absoluut niet weg en werd met wat rake klappen en vuisten terug in haar bed geduwd. Ongelofelijk! Ondertussen stroomde de verloskamer vol. Meer dan 10 vrouwen lagen te bevallen. We hadden het echt heel druk. Die ene vrouw raakte goed in arbeid en het ging niet lang meer duren voordat ze zou bevallen. Helaas gaf niemand haar de aandacht die ze verdiende. Ilvy en ik waren mekaar helemaal kwijt omdat we allebei met bevallingen bezig waren, of met hechten. Ineens komt die mevrouw uit bed en gaat midden in de gang op de grond liggen. Groot gelijk, als je geen aandacht krijgt dan moet je het maar vragen. Omdat deze typische afrikaanse vrouw 180kg woog kreeg niemand haar van de grond. Toen ik haar zag liggen dacht ik…shit. Ik moest haar namelijk passeren om bij mijn patiënt te komen. Ik waagde het er maar op en met een aanloop wilde ik over haar heen duiken. Ineens voel ik een greep in mijn kuit. Ze had me te pakken. Het ergste was dat ze op dat moment een wee kreeg waardoor ze ook nog eens begon te knijpen, en niet te zachtjes. Ik gilde dus net zo hard mee als zij. Terwijl de verpleegsters mij lichtelijk aan het uitlachen waren wist ik me los te wringen. Naja, dat dacht ik. Ze had alleen mijn broek nog vast. Uiteraard kwam er weer een wee aan en trok ze zo mijn broek naar beneden. Midden op de gang. JIPLAAA!! Gelukkig kon ik nog net op tijd mijn broek vast houden anders stond ik daar “met de billen bloot”!
Deze nacht hebben we helaas weer veel baby’s moeten reanimeren. Sommige met een goede afloop andere helaas niet. Ik heb zelfs een baby 1,5u gereanimeerd (geloof mij, dat betekent spierpijn). Ik vond het eigenlijk onmenselijk om zo lang te reanimeren. De schade die een baby dan al heeft opgelopen is te groot om nog te herstellen. Toch moest ik door gaan. Na 1,5u begon het ineens te ademen. Ik kon het niet geloven. Deze baby is naar de neonatologie gebracht waar ze hem niet wilde helpen. Belachelijke afdeling daar! Ze hebben zelfs tegen een medestudent uit belgie gezegt: Als jij mij 2000TSH geeft (dat is 1 euro) dan zullen wij wel een infuus prikken. Echt verschrikkelijk!! Natuurlijk trappen wij hier niet in. We zijn alleen heeeeel erg boos geworden op de afdeling en hebben zo goed als zelf het kind geïnstalleerd. Later, toen we met een ander kind daar aan kwamen zagen we dat die eerste was overleden. Achteraf denk ik, misschien maar goed ook. Helaas laten ze deze dode kinderen soms dagen liggen. Gewoon omdat er niet naar ze omgekeken wordt. Na al die weken vind ik dit nog steeds de slechtste afdeling die ik oooit gezien heb.
Verder hebben we onze tijd in het ziekenhuis goed afgesloten. De verpleegsters schreven nog een leuk stukje over ons in ons schrift voor school. Verder kreeg ik nog wat knuffels van dokters en verpleegsters en toen zijn we weg gegaan. Een opluchting maar ook wel een gemis.

Hierna hadden we ons afscheidsdiner met de vrijwilligers. Erg gezellig! We hadden net onze nieuwe Afrikaanse jurk opgehaald en we zagen eruit om door een ringetje te halen… (haha). Na wat gehaast kwamen we een uur te laat aan op ons eigen diner… (oeps!). Maar dit had een reden….
Eenmaal mijn nieuwe jurk aan stapte ik trots in de badjaji op weg naar het restaurant. Onderweg moesten we nog gaan pinnen en na 3 defecte automaten hadden we er eindelijk een gevonden. Ilvy zegt ineens dat mijn jurk vanachter open staat. Ik voelde en inderdaad die stond open. Ik zeg: doe jij em effe dicht. Maar helaas de rits was gebroken. Daar sta je dan. Wederom met de billen bloot op straat. Uiteindelijk hebben ze me bij het restaurant in een wc geduwd met een kanga van een medewerker rond me, en heeft een man……ja een man…. Mijn jurk gemaakt. Ik kon em wel zoenen! (maar dat heb ik natuurlijk niet gedaan omdat ik dan weer een huwelijksaanzoek naar mijn hoofd zou krijgen).

Een dag later zijn we in de bus gestapt voor een 10 uur durende rit naar Arusha. Onderweg zie je af en toe een bus op zijn kant liggen en de buschauffeur rijd soms met 130km/u over deze labiele zandpaadjes. Ja, het was een prachtreis…(pfff). Eenmaal aangekomen zijn we naar ons hotel gebracht en konden we daar relaxen. Uiteraard werden we al overspoeld met mensen die je een safari aan willen bieden. Wat een concurrentie hier zeg…bah! Uiteindelijk hebben we een safari geboekt na een rondje te lopen door de stad en iedereen wat tegen mekaar uit te spelen…we weten inmiddels van aanpakken hier.

De safari duurde 5 dagen en het was prachtig. Dit is toch even anders dan in de dierentuin! Die wilde beesten zijn zo bijzonder. De eerste dag al hadden we bijna de hele big 5 gezien. Olifanten zo dichtbij, wat een massieve beesten. Onze gids wist precies hoe hij dit aan moest pakken. Gelukkig maar want het zijn ECHT wilde dieren. 1 auto wist dit namelijk niet zo goed en de olifanten lieten merken dat ze hier niet zo van gediend waren. Ik moet eerlijk zeggen dat je dan wel even een windje laat van angst als er zo’n 700kg op je af rent. Ook sliepen we tussen de wilde dieren. 2 dagen in een soort igloo wat leek op een ei. Dit was zeker wel toepasselijk zo met Pasen ;). De andere 2 dagen sliepen we in een tent ergens in het park. Echt iets voor mij, geweldig! Het was jammer dat er wc’s waren want ik zou het liefst in de bush bush gaan met een leeuw of giraf in me nek ;). Ok de wc’s waren dan soms wel putten dus dat is dan ook weer de ervaring waard ;). Ook was er een hyena bij de tent ’s nachts en een paar gnoes een andere nacht. Toen we aankwamen liepen er zebra’s tussen de tenten. Bizar he? Maar ongelofelijk gaaf!!! Het meest domme dier wat ik in deze dagen ontmoet heb is de gnoe. Die struikelt nog over zijn eigen voeten en als er 1 begint te rennen dan doen ze dat allemaal. Deze dieren schijnen de regen te volgen (waarom??). zelfs ’s nachts struikelde er 1 over een scheerdraad van een tent waarna er een dom “moeoeoeoe” geluid te horen was. Sjonge jonge jonge…..dom!!

Ok, nog 1 billen-bloot-momentje………. donderdag hadden we afgesproken met een deense vrijwilliger om een hapje te gaan eten en daarna op stap te gaan. Ze had alleen onderweg wat problemen omdat ze de bus uit was gezet. En dit alleen omdat ze in de verkeerde was gelokt (alles voor geld hier). Ik heb haar op afstand geholpen met mijn telefoon. Toen ik haar aan het helpen was met mijn telefoon, stond er ineens een man voor me die mijn telefoon probeerde te kidnappen. Het ging zo snel…..uit reflex verzette ik me enorm voor mijn gevoel en ik schopte per ongeluk nog richting zijn edele delen….tevergeefs…hij had em en rende er keihard mee weg…..shit!!!.....Ilvy dacht geen seconde na en rende er achteraan. Met een superhelden muziekje op de achtergrond sprintte ze de dader achterna. Haar shirtje op half 7 en al duikend over de meest bijzondere objecten die ze moest ontwijken. Ik was zelf nog even van de kaart van wat er zojuist gebeurde. Na 5 seconden bedacht ik me dat ik ilvy niet alleen kon laten. Als je in Tanzania “dief” roept op straat dan vliegt iedereen er op af en in de slechtste gevallen vermoorden ze de persoon ter plekke. Wij riepen ook dief en iedereen ging er achteraan. Ik was inmiddels ook begonnen met rennen. Toen stond ik even 2 seconden stil omdat ik nog steeds op die deense moest wachten. Nee, toch maar door rennen en ilvy helpen. Toen werd ik tegen gehouden door allemaal vrouwen die voor de oprit waar de dader was gevlucht stonden te wachten. Heel de sfeer op straat was veranderd. Ik riep dat ik naar Ilvy moest maar ze zeiden dat ik me geen zorgen moest maken. Toen zag ik dat ze er terug aan kwam. Ik had inmiddels al geaccepteerd dat ik mijn telefoon kwijt was. Ik wilde weten hoe het met ilvy was. Toen riep ze ineens: ik heb em!!!! Mijn held van de dag!!! Ze hadden hem in de bossen gepakt en hij heeft de telefoon terug gegeven aan Ilvy die hem vervolgens terug aan mij gaf. Wat was ik gelukkig zeg. Ik wilde de persoon bedanken die de dader gepakt had. Toen ik vroeg wie hem gepakt had stond er ineens 20 man rond me die allemaal hun vinger opstaken…..hmm dat wordt lastig…. Ik werd omsingeld door hebberige mensen die allemaal op mijn geld uit waren. Er zei er zelfs 1 (die gewoon was komen aanwaaien) dat hij ook al blij was met een frisdrankje hoor….. hahaha… flapdrol!! Een bewaker zag dat we niet uit de massa konden ontsnappen en nam ons mee naar een gebouw waar we even tot rust konden komen. De echte man die hem gepakt had werd eruit geplukt en ik heb hem bedankt met wat geld. Ik heb wel duizend keer dankjewel gezegd. Inmiddels was Lea (het deense meisje) ook geland en bij ons aangesloten. Na even gewacht te hebben op het verdwijnen van de mensen massa zijn we lekker bij de mexicaan gaan eten en daarna op stap gegaan. Maar nogmaals, mijn held van de dag was Ilvy! Wat een topper!!!! Nogmaals bedankt hoor scheetje!
Toch was dit weer zo’n situatie waar je broek vanaf zakt! Zover zelfs dat je in je blote kont staat!! T.I.A. (this is afrika)